بررسی خوردگی سازه های دریایی و اثر پوششی نانوکامپوزیت های پلیمری

رفتار حفاظت خوردگی فیلم های پلیمری پلی پیرول در حالت های مختلف و در حضور نانوذرات al2o3 با استفاده از تکنیک های الکتروشیمیایی پلاریزاسیون پتانسیودینامیک و اسپکتروسکوپی الکتروشیمیایی امپدانس در محیط آب دریای ساختگی مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه پلی پیرول به روش گالوانواستاتیک روی سطح سازه دریایی نشانده شد. رفتار الکتروشیمیایی الکترودهای پوشش داده شده در حالت های دوپ و آندوپ با حالت الکترود بدون پوشش مورد مقایسه قرار گرفت و نتایج نشان دادند که فیلم های پلیمری پوشش دهی شده پتانسیل الکترود را به سمت پتانسیل های مثبت تر انتقال می دهند اما این انتقال منجر به رویین شدن نمی شود. با وجود این ارتباط قابل ملاحظه ای بین فیلم پلی پیرول دوپ نشده، اکسیژن کاهش یافته و آهن حل شده وجود دارد. پتانسیل فولاد در ناحیه محلول فعال باقی می ماند و تشکیل لایه اکسیدی در این ناحیه امکان پذیر نمی باشد. به منظور مقایسه اثر الکترولیت در مورفولوژی فیلم، فیلم های پلی پیرول در حضور الکترولیت های مختلف( kclo4 ، nano3 ، na2so4 و nacl ) به روش گالوانواستاتیک سنتز شدند و رفتار حفاظت خوردگی آن ها روی سطح سازه دریایی مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که پلی پیرول سنتز شده در حضور الکترولیت nano3 بهترین اثر حفاظتی را داراست. در ادامه رفتار حفاظت خوردگی پلی پیرول در حضور نانوذرات al2o3 و نیز در حضور سورفکتانت سدیم دودسیل سولفات(sds) مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که نانوذرات al2o3 و سورفکتانت sds عملکرد حفاظت خوردگی فیلم های پلی پیرول را به طور قابل ملاحظه ای بهبود بخشیدند. به علاوه رفتار حفاظت خوردگی نانوکامپوزیت ppy/al2o3 در حضور sds نیز مورد مطالعه قرار گرفت و به عنوان بهترین پوشش ضد خوردگی برای سازه غوطه ور در آب دریا شناخته شد.